SİVRİSİNEKLE ANLAŞMA YAPMAK

 

Merhaba,

Geçen makalemizde niyeti netlerken, hayatın beni bilinçsizce bu bütünsel bakış ve kuantum sistemi anlama yollarına çıkardığını belirtmiş ve niyetim sayesinde çektiğim bir aylık Rusya bursunda da keyifli bir anı yaşadığımdan söz etmiştim anımsarsanız.

Dostlar ve takipçiler çok iyi bilir bu anektotu zira daha evvel de yazmıştım ama ilk kez bu vesile ile görselleştiriliyor olacak.

O halde yeniden her şeyin başladığı, örgün eğitimin bittiği 1995 yazına dönelim hep birlikte…

Önceden de belirttiği gibi o sene ‘%100 Düşünce Gücü’ ve ‘Düşünce Gücüyle Tedavi’ gibi başucu kitaplarla bu konulara bir merhaba dediğim bir alan açılmıştı.

Bir gün odamda bu tip kitaplardan birini keyifle okumaya dalmıştım. Tam da pencere kenarındaki yatağımda uzanmış vaziyette durup düşünüp, sindirip okuyordum. O sıra perdemde onu gördüm. Bir sivrisinek!

Tek hamlemle öte aleme gönderebilecek kudretteydim ancak öğrendiğim bilgiler beni engelliyordu.

Bütünsel bakışta onun da bir yeri vardı, her şeyi kucaklayan ve saran Güç onu ayrı tutmamıştı ki!

Bir deney yapmak istedim kendimce.

Ona ‘Ey sivrisinek kardeş’ dedim. ‘Bak seninle bir anlaşma yapsak ne dersin? Ben seni haklamayayım sen de şu huzurlu dünyamda vızıltın ve kan emiciliğinle beni bu gece darlama!’ Bunun gibi bir şeyler geveledim. Bu arada salondan ortak girişi olan balkonda salıncak keyfi yapan erkek kardeşim beni duymuş artık iyice sıyırdığımı falan düşünmeye başlamış meğer, o da ayrı!

Tuhaf ama o gece deneyim başarılı oldu!

Sonra belirttiğim gibi o yaz ailecek tatile Didim’e geçecek, akabinde de Ağustos’ta Ankara üzerinden, okuldan yedi ve bölümden benim haricimde iki öğrenciyle toplam on kişi olarak Rusya’ya gidecektik.

Baktım ki bizim sivrisinek kendi türüne de haber salmış, hatta tüm haşarat ailesine bilgi geçmiş gibi sadece o gece değil tüm yaz boyunca bana dokunmuyor, dokundurtmuyor!

İnanılmaz bir yazdı. A pozitif olan, sivrisinek mutfağının vazgeçilmezi olan kan grubuma rağmen Didim’de herkes kıvranırken, kimse bana dokunmadı bile!

Dahası Rusya’da Moskova Devlet Üniversitesi Yurt Kampüsünde kalırken Rusların Tarakan dediği koca koca hamam böceği, lambirilerin, ahşabın bol olduğu döşemelerde dört dönerken her nasılsa ben tüm bir iç rahatlığıyla, önlemlerimi alıp mışıl mışıl uyuyordum. Komşum olan arkadaşım ve diğerleri hakikaten uykusuzluktan o ay bitap düşmüşlerdi. Ben ise adeta şerbetlenmiş gibiydim.

Sonradan sonraya büyü bozuldu ve haşarat ile aramda o birlik dayanışmasının saflığı azaldı ve ben maalesef yine aynı ezberlerle yaşadım. O yaza hasret kaldım! Bu mucize ile bana aktarılanı anlayıp yaşamaya aynı saflıkta niyet ettim ama tam olamadı, başaramadım. Sıfır zarar ilkesi karşılıklı sistemi kucaklayış sonrasında maalesef ki hiç öyle muazzam bir katışıklıksızda yayılamadı…

Peki neydi ki acep bunun esbabımucibesi, yani gerekçesi?

Neydi içindeki mâna?

Düşündüğümde o safiyane anlaşma gecesine döndüm her defasında!

Biz Birdik! Evet, o birlik kendi içimizde kurulduğunda anlık da olsa o birliğe sığınıldığında, teslim olunduğunda niyetin de saflığı ölçütünde ödüllendiriliyorduk. Tüm sistem birbirine göbekten bağlıydı. Düşüncenin ötesi vardı! Her şeyin tek bir Sahibi vardı! Onun işaret ettiği gibi oluyordu. O biz bizi bize ispat edelim diye, saf bir coşkuyla sevelim diye kurmuştu adeta bu sistemi.

Hepimizi alnından tutan O güce teslimiyet nasıl olmalıydı peki?

İçimizde sımsıcak bir güven atmosferi için o vaha nasıl yaratılmalıydı?

İşte her şeyin tohumu olan niyeti bu teslimiyet gücü oluşturulsun diye yönlendirebilir miydik?

Kesinlikle Evet!

Niyetimizi ayrıntılarla yazıp içimizde düşünceden hissedişe; duygulardan düşüncelere, kalpten beyine, beyinden kalbe bir sağlam otoban kurabilirdik!

Her şeyin sahibi ve kurucu zekası bizden işte tam da bunu istiyor olabilirdi. 

Oysa her şey güçlükle başarılan ve karmaşık dolaşık olmalıydı ki egomuz başardığını hissedip övünsün!

Hayır, hayır hayat aslında çok basit! Göbekten bağlıyız birbirimize. Biz diğergam olarak muhataplarımızı dost görüp, öncelikle sevmeye odaklandığımızda, öncelikle anlayışa yöneldiğimizde sımsıcak bir karşılık bulmak işten bile değil! Bütün yaradılmış alemden hem de her ne olursa olsun karşımızdaki!

Oysa biz, farklılıklarımızla öyle meşgulüz ki temelde aynı özden yaratılmış olduğumuzu bile unuttuk Dualite virajlarında patinaj yapıp durduk!

Kendimizi matah görüp yek diğerini aşağılamak kolay geldi. Benzersiz kılıflarımıza takıldık, özdeki benzeşliğimizi hep es geçtik!

Bu yüzdendir ki hep yaralandık!

Zaten bizi bizden evla kim yaralayabilirdi ki! Bizim içimizde biz bizi özden seviyor muyduk ki sisteme sahip çıkabilelim!

Kadere suç atarken ne denli yanılış içindeydik anladım.

Bir gün şu sarhoş ve yaşlı gezegeni düzgün ve sağlıklı kılmaya yeltenirsek elbette steril ortamlarda yaşamalı ama öldürmek dışında bir başka yöntemle sevgi eksenli çözümleri de devreye er veya geç sokmalıyız diye düşünüyorum. Haşarat alemine ve bütün yaratılmışa karşı!

Sistemi anlama yolları, göbekten birbirimize bağlı olduğumuz gerçeğini idrak bize hep açık olsun inşallah.

Günümüz ömrümüz bereketli; sevdamız bütün için kıymetli olsun!

Elif Dila Kömürgöz

10/07/2021 Cumartesi